Evelyns verlangen

Evelyn (32) droomt ervan om anderen te kunnen bemoedigen. Ze is in therapie gegaan vanwege gevoelens van schaamte en schuld over seksuele ervaringen, waar ze zich geen raad mee wist. Naast een individueel traject is ze mee gaan doen aan gespreksgroepen van Geschonden Vertrouwen (zie https://www.rafaelamersfoort.nl/go/ik-doe/geschonden-vertrouwen/). Temidden van haar proces schrijft ze het volgende:

Het heeft mij gevormd
"De reden dat ik dit schrijf, is dat ik me vrijer wil gaan voelen. Niet alleen wil ik mij vrijer voelen ik wil vrij zijn. Vrij van het verleden en open voor de toekomst. Ik wil de toekomst omarmen en daarmee ook mijn verleden omhelzen. Nooit eerder ben ik hierin zo bewust gaan ‘’staan’’. ‘’Staan’’, betekent voor mij: ‘’Ja’’ zeggen tegen gebeurtenissen waarvoor ik mij schaam, waarover ik mij schuldig voel, waardoor ik minderwaardig over mijzelf denk. Erkennen dat: ’’Ja’’, het heeft mij gevormd, ‘’ja’’, het heeft overtuigingen in mijn gedachten gevormd en: ‘’ja’’ het is een basis geworden waarop ik keuzes maak of maakte. Een basis, een clue, een emotionele pijn een sterke angst. Maar ik ben gaan geloven dat God, van deze wanorde, van deze clue iets moois kan en wil maken. Ik vraag Hem zo genadig te zijn, dat Hij dit in mijn leven ook wilt scheppen: Orde uit Chaos. Zodat ik tot zegen mag zijn, voor de ander en Zijn rust en vrede mag ontvangen in mijn leven. Dit is mijn gebed.

Ik kan ze ook niet gelukkig maken
Die chaos kenmerkt zich door onbeantwoorde verlangens. Vanaf mijn jeugd tot heden, word ik sterk geconfronteerd met het lijden van mijn familie. Ik voel de ondraaglijke pijn die ze hebben en hadden. Disharmonie, ruzies, chaos kenmerkt ons gezin, disfunctioneel. Opgroeien in een gezin met veel emotionele problemen heeft mij gevormd en hierover voel ik sterk het tekorschieten van mijzelf in hun pijn. Ik kan het niet oplossen, niet ongedaan maken. Ik kan ze ook niet gelukkig maken. Misschien is dat wel deels de leegte die ik voel. Misschien denk ik wel dat alles waardeloos is, want zolang zij niet gelukkig zijn, kan ik ook niet gelukkig zijn. Misschien mag ik ook wel niet gelukkig zijn? Ik hou zielsveel van hen.

In mijn gedachten zeg ik: ‘’Ik laat jullie los’’. De teleurstelling is groot.

Schrijvend verlangen
Door dit te erkennen, erken ik ook dat ik een vrouw ben met sterke verlangens. Een vrouw die verlangt, die hunkert, die smacht. Een passievolle vrouw, passie voor mensen, voor de liefde en bovenal verlangend naar God, naar het hart van de Vader. Verlangend naar zijn Scheppingskracht, naar zijn liefdevolle gevende hand, Jezus liefdevolle omhelzing. Naar Zijn woorden: ‘’ Hier ben je veilig’’. ‘’ Je bent zo ontzettend geliefd en zo welkom’’.

Ruimte
Ik denk dat de oorsprong van mijn verlangen ligt in het verlangen van de Vader die wacht. De Vader die verlangt en uitziet naar zijn zoon en/of dochter. Die verlangt naar harmonie, vrede, liefde, rust, vertrouwen, hoop, geloof, zekerheid, vrijheid, veiligheid, geborgenheid en troost. Hij verlangt dat je vrij bent van hetgeen je gebonden houdt, vanuit je verleden. Vrijheid betekent ruimte hebben voor het nieuwe, voor de toekomst! En ik geloof dat die toekomst hoopvol is met Hem.

Dit weten, dit geloven, hopen, ervaren, vraagt om verbinding.
Verbinding met de God die naar ons verlangt."